Mijn vader was begin jaren tachtig professioneel keramist en docent op de vakopleiding keramiek in Gouda. (https://dickblacquiere.nl/wordpress/). Als zijn tienerdochter had ik daar natuurlijk totaal geen interesse voor. Ik had wel andere dingen aan mijn hoofd. Tot ik bijna zes jaar geleden, inmiddels zelf een dikke veertiger, ineens besefte dat ik het heel mooi zou vinden als ik zijn kennis en vaardigheden zou kunnen overnemen en voortzetten. Ik ben dus net als ieder ander in het "schoolbankje" gekropen en heb lessen bij mijn eigen vader gevolgd. Tot mijn grote verassing had ik er gevoel voor en viel de klei bij mij IN GOEDE AARDE! Ik was verkocht. Dat resulteerde in een eigen atelier aan huis en lange avonden met mijn handen in de prut.
Als keramist ben je voortdurend in ontwikkeling. De mogelijkheden zijn letterlijk onbegrensd. Dat maakt het vak boeiend en enerverend, maar het geeft ook keuzestress. Het gaat er om dat je je eigen stijl ontwikkeld. En dat is een reis met onbekende bestemming.
Ik maak wat ik leuk vind. Meestal pak ik een stuk klei en ga ter plekke bedenken wat ik ermee ga doen. Vaak ben ik in een bepaalde "fase". Schalen bijvoorbeeld. Dan komt er uit elk stuk klei automatisch een schaal. Zelfs als ik iets anders had willen maken. Ik moet me daar maar bij neerleggen. In feite komt het er op neer dat de klei zelf bepaalt wat er van gemaakt wordt.
Glazuren is een ander aspect. In eerste instantie gebruikte ik "recepten" van andere keramisten. Inmiddels heb ik een eigen scala aan glazuren ontwikkeld.
Ik werk met steengoedklei op hoge temperaturen. De standaard temperatuur waarop ik stook is 1280 graden Celsius. Ik stook zowel de biscuit- als de glazuurbrand in een elektrische oven. Een gasoven is in aanbouw.
Mijn glazuren zijn geschikt voor serviesgoed.
Alle klei die niet in de oven gaat, wordt gerecycled. Dat is een traag proces. Ik laat het afdraaisel en de mislukte dingen eerst helemaal uitdrogen in emmers. Dan gaat het in een kuip met water, zodat het helemaal volzuigt. Dan mix ik het met een cementmixer en draai het door een grove en later door een fijne zeef. De nu heel dunne kleiblubber giet ik in een gipsbak en daar ligt het een paar weken te drogen. Als de substantie goed is, wordt het tot nieuw te gebruiken klei gekneed.
Hoewel ik vaak in mijn "hokje" te vinden ben, ben ik alleen op afspraak open. Bel gerust als u eens langs wilt komen.
Daarnaast sta ik op diverse markten en evenementen. De eerstvolgende is de kunstmarkt in Haren (Groningen) op 7 september 2024.